De vijgenmosterd leverde toch niet geheel het gewenste resultaat, nadat we al weer enige tijd in Nederland waren. De pit die je mag verwachten van al die toegevoegde mosterdzaden was ver te zoeken. Nu moet je in de meeste recepten de vijgen laten weken, maar dat hadden we toch gedaan in de vijgencompote. Niet een heel waterige substantie, maar dat mocht toch de pret niet drukken?

Toch nog maar eens de oneindige hulpbron aangeroepen. Recepten zoeken op het internet. En wat blijkt….. Het gaat weliswaar om het weken van de mosterdzaden, maar om echt een resultaat te krijgen moet het dus wel in zuur geweekt worden. Zou dat voor onze mosterd dan de reden en de oplossing zijn? Smaak toevoegen van de inmiddels gereed staande vijgenazijn kon echt het probleem niet zijn, dat hadden we inmiddels in ruime hoeveelheid.
Dus zo gevonden en zo gedaan…. Vijgenazijn toegevoegd aan het product en een dagje laten staan. En wat schetst mijn verbazing na dat dagje – of eigenlijk niet natuurlijk – de mosterd is behóórlijk pittig. Met de fruitige smaak van de vijgen toch echt een aanrader!