“Zal het wat worden….? Sharonfruit azijn…”. Dat was mijn gedachte toen ik een doos Sharonfruit op de markt in de aanbieding zag staan. Maar bij het horen van de prijs was ik al om… Ook al wordt het niks, dan ga ik me daar geen buil aan vallen !!
Na het proeven van het Sharonfruit tijdens de verwerking komt het toch wat laf en smaakloos over. Even een duik in de koelkast levert een stuk gember en een rode peper. Het recept is geboren!
Sharonfruit-met-gember-en-rode-peper-azijn
Hmmmm…. Die naam is toch wat te lang en complex! Dan toch maar gewoon Sharonfruit azijn
Of het echt wat wordt moeten we nog even afwachten. Het vergisten gaat voorspoedig, maar tijdens het verzuren doet een rare azijnmoeder zijn intrede. De toegevoegde moeder lijkt het niet te redden en de plaats lijkt overgenomen door een andere cultuur. Ziet er nog wel goed uit, dus gewoon maar even afwachten of het wat worden wil.
Resultaat volgt later hieronder…
Resultaat: Hmmm… Niet helemaal overtuigend… De vrucht had wat weinig eigen smaak en of het voldoende geweest zou zijn voor een goede azijn moet ik later nog eens proberen. Want het is uiteindelijk toch mis gegaan. De schimmel erin kwam en die ging sneller dan de azijnmoeder. Potentie was wel aanwezig maar heel duidelijk aanwezig weet ik nog niet zo. De start zag er beter uit dan het tussenresultaat. Later dus nog een keer!
Ziehier een inkijk in de nieuwe R&D activiteit van deze week. In het oogstseizoen is het elke week is het wel weer raak met nieuwe uitdagingen. Deze keer een nieuwe smaak proberen… Rabarber-aardbei azijn.
Vezelrijk, dus de eerst vergisting levert wat problemen op, omdat het gas niet weg kan. De staafmixer erop om de vezels kleiner te maken en opnieuw proberen…
Zowaar met een beter resultaat. Hieronder derabarber-aarbei wijn na de vergisting, klaar om te verzuren. Hoewel het resultaat van de rabarber al best zuur is van zichzelf.
En dan volgt uiteindelijk een tweede probleem. De azijnmoeder houdt niet van rabarber 🙁 Met geen mogelijkheid is er een moeder aan de praat te krijgen op deze vloeistof… Dit wordt echt R&Dwerk.
Resultaat volgt, mochten er vorderingen gemaakt worden.
Resultaat: Ik ben maar gestopt met de test! De moeder was met geen mogelijkheid aan de praat te krijgen op het rabarber-aardbeien sap. Dat wordt echt een stukje R&Dwerk om te kijken hoe ik dit voor elkaar krijg. Het schijnt lekker te zijn.
De naam zegt het al.. Appelazijn maken van biologische appels van De Muyehof. Normaal maak ik het met biologisch appelsap, maar met hele appels moet volgens de verhalen vele malen lekkerder zijn. Dat vraagt om een test!
Eerst…
Schoonmaken,
schoonmaken,
schoonmaken…
Vervolgens…
De voorraad biologische appels, gehaald bij De Muyehof. Ze moesten iets door rijpen, maar net iets te lang laten liggen voor één a twee appeltjes.
Daarna door de ‘eiersnijder’….. In stukken verwerken om ook te zien of ze van binnen nog goed zijn
En alles in een groot vat storten.
Eerst een kort wasbeurtje…….
Het vordert al een beetje….
Een heel vat vol…
Sommige mochten niet mee doen
Volgende stap is vergisten
Gist erbij en luchtdicht afsluiten met een waterslot voor het vergisten van de suikers uit de appel tot alcohol.
Het gist bubbelt lekker door, de appels zakken langzaam in en het ‘waterpeil’ stijgt
In een poging ook de laatste appels onder het vloeistof niveau te krijgen, om de suikers in die laatste appels sneller beschikbaar te krijgen, blijkt na het schudden dat de appels toch iets meer moes zijn dan ze leken. Even schudden en de stapel appels zakt als een kaartenhuis in elkaar.
Na de vergisting
Nu komt de doorlopende productie van appelazijn handig uit. Altijd een goede azijnmoeder bij de hand… Bovenop drijft de moeder…
De laatste stap in het proces: De al aanwezige moeder uit mijn doorlopende productie van appelciderazijn toevoegen aan de ‘goed gevulde’ appelcider. Je ruikt de alcohol bij het verwijderen van het waterslot. De azijnbacterie heeft zuurstof nodig dus is afsluiten met een glas en een keukenpapiertje voldoende.
Uitpersen, het scheiden van de schillen en pitten
De nieuwe aanvulling van het ‘wagenpark’ moest natuurlijk meteen ‘ingereden’ worden… Dat was duidelijk een gevalletje van ‘al doende leert men…’. De eerste keer met de tomaten was de oude persdoek die ik altijd gebruikte duidelijk niet opgewassen tegen het geweld van de nieuwe pers… de puree spoot er aan alle kanten uit. Bij de appels die daarna volgde ging het al stukken beter !! Alleen de opstelling is waarschijnlijk niet helemaal zoals het bedoeld is, but who cares
En dit is dan de appelkoek die over blijft na het uitpersen van een heel vat met appelpartjes
En volgende keer duidelijk een vat met grotere opening gebruiken !! Dit is wat er gebeurt als je iets te veel kracht moet gebruiken om de half appelmoes, half grove pulp uit de smalle hals te krijgen. Een gebarsten gistingsvat… en ik dacht nog wel dat die stevig plastic vaten alles wel konden hebben
Tijd om te rijpen
Zo’n 12 liter appelazijn staat nu klaar om te rijpen… En nu maar wachten tot we weer een paar weken verder zijn.
De appelazijn rijpt lekker door !
Eindresultaat
Het eindresultaat, al behoorlijk mooi helder op de fles
Een mooi compliment! Een goed product maak je alleen met goede ingredienten, (h)eerlijke appels van …….. jullie raden het al Commentaar van De Muyehof nadat ik het eerste flesje heb langsgebracht:
