Uit de serie vijgen, hier de drinkbare vijgen met toegevoegde alcohol! We hebben eerder al de eetbare vijgen op alcohol – rode wijn – behandeld.

Bij het verwerken van de vijgen hebben we twee producten gemaakt samen met andere producten die zelf al alcohol bevatten: De vijgenwijn, die we ongeveer naar Frans recept hebben gemaakt, maar ook een beetje hebben afgekeken van de Notenwijn-recepten. En de vijgenlikeur, waarbij we eerst de vijgen gemacereerd hebben in de pure alcohol.
Hieronder behandel ik ze beide – in omgekeerde volgorde – even kort voor de resultaten.

De vijgenlikeur is gemaak op de wijze zoals vele andere likeuren ook gemaakt worden. De vruchten een paar weken laten trekken, macereren,  in de pure alcohol. Daarna de vruchten eruit filteren en de vloeistof aanlengen met suikerwater tot een likeurwaardig alcohol percentage van 30%. Het uiteindelijke resultaat is zonder meer van vijgen, maar de smaak blijft toch iets te laf om echt aantrekkelijk te zijn. We houden het voorlopig liever bij Limoncello!

De vijgenwijn kan eigenlijk op twee manieren. De ene is gewoonweg het vergisten van de vijgen tot een alcoholhoudende drank. Dat moesten we sowieso doen om als basis te kunnen dienen voor de vijgenazijn. Tussendoor proeven moet natuurlijk altijd even. Smaakresultaat: een niet noemenswaardige duidelijk naar vijgen smakende wijn. Vooral doordat het zoet helemaal is omgezet naar alcohol komt de vijg toch niet geel goed uit de verf.
De tweede wijze hebben we stiekem afgekeken in een Franse super. In de drankenschappen waar we op zoek waren naar een aantrekkelijke wijn voor bij het avondeten ontdekten we een fles met vijgenwijn. Het etiket gaf ons een behoorlijk idee hoe die vervaardigd was en met de kennis van het recept van Notenwijn was het idee snel uitgewerkt. Alle ingrediënten bij elkaar en dan maar wachten en wachten en…. wachten. Voor Notenwijn staat in het recept ongeveer een half jaar, dus dat hier ook maar aangehouden. Na die termijn de boel afgefilterd en op fles.,,, Hoewel, dat was het idee. Maar ook hier bleek dat het aangehouden recept een te droge wijn had opgeleverd. Witte bastardsuiker toevoegen bleek de oplossing en zo ontstond een heerlijke drank.
Overigens zit in Notenwijn ook toegevoegde suiker, maar ons idee was dat de vijgen dat niet nodig zouden hebben en het zelf konden oplossen met de eigen fruitsuikers. Dat bleek toch een kleine misvatting, die overigens weer snel verholpen was.